Tozzer Anthropology Building/دفتر معماری کندی و ویولیچ

Tozzer Anthropology Building/دفتر معماری کندی و ویولیچ

• معماران

دفتر معماری کندی و ویولیچ

• موقعیت

خیابان 21 دیوینیتی، کمبریج، ام‌ای 02138، ایالات متحده آمریکا

• مدیرعامل

فرانو ویولیچ FAIA

• مشاور اصلی طراحی

شیلا کندی AIA

• مساحت

35000/0 مترمربع

• سال ساخت

2014

• عکاس

جان هورنر

توضیح پروژه که توسط معماران آن آماده شده‌است. ساختمان جدید Tozzer Anthropology پروژه‌ای است به مساحت 35000 مترمربع که از تغییر شکل ساختمان موجود یک کتابخانه بوجود آمده‌است. این پروژه شامل فضاهایی مانند دانشکده، دفاتر کار دانشجوهای فارغ‌التحصیل، یک کتابخانه، کلاس‌های درس و سالن‌های کنفرانس می‌باشد، همچنین این ساختمان به مجموعه موزه مجاورش نیز دسترسی دارد.  این ساختمان در انتهای خیابان دیوینیتی، روبروی تالار دیوینیتی و در وسط موزه دانشگاه قرار گرفته‌است، یک حیاط مرکزی بزرگ در وسط موزه باستان‌شناسی و قوم‌شناسی پیبادی(Peabody) و موزه تاریخ طبیعی هاروارد بوجود آمده‌است.  هر دوی این ساختمان‌ها به عنوان‌بناهای تاریخی ثبت ملی شده‌اند.

دانشکده مردمشناسی دانشگاه که از دو رشته باستانشناسی و مردم‌شناسی اجتماعی تشکیل شده، از دو ساختمان مجزا ساخته شده که تعامل اجتماعی بین این دو برنامه را محدود می‌کند.  دانشگاه هاروارد با ادغام کتابخانه‌ها در نظر دارد تا با انتقال دفاتر مدیریت بخش مردم‌شناسی اجتماعی و فضاهای آموزشی به ساختمان جدید، تمام برنامه‌ها(رشته‌ها) را در زیر یک سقف جمع کند تا مستقیماً دانشجوهای این رشته با بخش باستانشناسی در ارتباط باشند و فضاهای خلاقانه‌ای برای همکاری و تبادل نظر بوجود آید.

طراحی پروژه

ساختمان‌های دانشگاهی مربوط به دوره مدرنیسم که سراسر آمریکا وجود دارند،به دلیل قدیمی بودن سیستم‌های ساخت‌وسازشان که مربوط به مقررات ساختمانی قدیمی است در حال کهنه شدن هستند، در عین حال این مقررات قدیمی با بخش‌نامه‌های معاصر، قوانین زلزله و مصرف انرژی ماصر نیز هم‌خوانی ندارند.  با این حال دانشگاه‌ها از انرژی و مصالحی که در ساخت این ساختمان‌ها به کار گرفته شده‌است نیز نمی‌توانند صرف‌نظر کنند.   ساختمان Tozzer Anthropology فضای عمومی و برنامه‌ریزی فضایی کتابخانه Tozzer که در سال 1971 توسط جانسون و هاتولد طراحی شده‌بود را با استفاده مجدد از فونداسیون ساختمان موجود، زیرساخت‌های ارتباطی محوطه دانشگاه و سازه بتنی و فلزی آن تغییر شکل داده‌است. ساختمان جدید مساحت قابل استفاده را بوسیله یک حجم مسی در بام ساختمان که برای جذب نور روز قابلیت دوران دارد و همچنین خوانش جدیدی از ساختمان به‌عنوان یک پاویون از داخل حیاط پیبادی به‌دست می‌دهد، افزایش داده‌است.

استراتژی طراحی این پروژه، دو طبقه به ساختمان اضافه کرد که در زیر یک سقف مسی قرار گرفته‌است، این سقف مسی برای جذب نور آفتاب می‌چرخد و نور بسیار زیادی را وارد قسمت‌های داخلی ساختمان می‌کند که خود باعث تغییر کاربرد فضاهای داخلی در طول روز می‌گردد.   یک رواق خارجی ساختمان را از خیابان دیوینیتی جدا می‌کند و یک تونل متروکه نیز مانع دسترسی به حیاط می‌شود. در طراحی جدید یک ورودی عمومی به خیابان دیوینیتی در نظر گرفته شده‌است که باعث ایجاد یک فضای ارتباطی عمومی بین لابی، حیاط خارجی و مجموعه موزه‌های پیبادی می‌شود.  چینش حجم‌ها خوانشی مستقل‌تر از ساختمان به‌عنوان یک پاویون از داخل حیاط پیبادی ارائه می‌کند. طرح جدید شامل المان‌های محوطه‌سازی و سلسله‌مراتب جدیدی در حیاط پیبادی و همچنین ادغامی از عکس‌های باستان‌شناسی و مصنوعات ساخته شده است.

نمای آجری سه‌طبقه که مربوط به سال 1971 است به‌دلیل مشکلات نم‌گرفتگی و کپک‌زدگی سازه اصلی قابل استفاده نبود. بوسیله برش با سیم داغ بافتی بر روی ساختمان اصلی ایجاد شد در حالیکه برای ورودی پاویون نمایی بسیار دقیق و نرم اجرا شد، یک حجم آجری ضخیم که با استفاده از ابزارهای دیجیتال ساخته شد و یک پوسته آجری معاصر را بوجود آورد.  در ورودی جدید پاویون، یک پشت‌بند و ساپورت برای جزئیات آجری اجرا شده به‌صورت دیجیتال طراحی شد. در این طراحی، هر آجر به فرم کلی حجم ورودی پاویون گره خورده‌است. با استفاده از نرم‌افزاری که اختصاصاً برای این پروژه نوشته شد، ساپورت دیوار آجری به‌صورت دیجیتال و تجربی بر روی نمونه‌های اولیه بسیار زیادی آژمایش شد. “سازه نگهدارنده(ساپورت)” دیجیتال به‌صورت سه‌بعدی و جزءبه‌جزء طراحی شد و سپس بوسیله بنّاهای محلی نمونه‌های اولیه آنها را ساختند. ورودی آجری هیچ اتصال کنترل‌کننده و یا فضای اضافی(زاویه اطمینان) ندارد و فقط یک سنگ سزطاق به شکل مرسوم بر روی سقف آجری قرار گرفته‌است.  هر بند از آجرها نسبت به بند زیری خود براساس هندسه کلی ساختمان مقداری جابه‌جا شده‌است که در نتیجه آن یک فرم منحصربه‌فرد برای این ساختمان بوجود آمده‌است.

ساختمان اصلی توسط نوارهای آجری “نازک” تزیین شده است که نشان‌دهنده صفحه موجود است، و در اثر آن نمای آجری جدید خارج از دید قرار گرفته‌است.. مفاصل عمودی بین سطح کف‌ها و به‌شکلی لغزان قرار گرفته‌اند، در حالی که اتصالات افقی در پشت نوارهای صلب‌تر قرار دارند.  صفحه‌های شیشه‌های لعاب‌دار پنجره‌ها در پشت نمای نازک آجزی قرار گرفته‌اند و دید‌های وسیعی از کتابخانه به حیاط ایجاد می‌کنند. بوسیله بازی کردن با مفاهیم “نازک” و “ضخیم” و ساختار لایه‌ای آجرهای موزه پیبادی، طراح ارائه‌ای زیبا از مصالح آجر را که بازتابی از ساخت‌وساز معاصر است به نمایش گذاشته‌است

گروه طراحی KVA در همکاری با دانشگاه و دانشکده مردم‌شناسی، کارکنان و مسئولان کتابخانه، توانسته است کلاس‌هایی هوشمند، فضاهایی جمعی، دفاتر دانشکده و کتابخانه بازسازی شده مردم‌شناسی را بسازد تا میزبانی برای مجموعه‌های مردم‌شناسی تازر(Tozzer) باشند. طراحی جدید پیرامون یک نور(لوستر) مدور مرکزی شکل گرفته‌است که کارش بازتاب نور و جذب صدا است و با سیستم پنل‌های چوبی از جنس درخت غان تزیین شده‌است . دفاتر، کلاس‌های درس و فضاهای جمعی غیررسمی دور این ” فضای زندگی” شکل گرفته‌اند، این فضای مرکزی نور روز را وارد ساختمان و ارتباطی بصری بین طبقات مختلف ایجاد می‌کند. نور وارد شده که به شکل‌مطلوبی در فضا پخش می‌شود و مانند سیستم ابداعی جدیدی برای صرفه‌جویی در انرژی و تصفیه هوا، هوا را مرطوب نگه می‌دارد. ساختمان Tozzer Anthropology به تازگی کامل شده‌ و گواهی طلایی لید را هم دریافت کرده‌‎است.